çıldırıyorum. nokta.

oh hai guis! delirdiğim farkındaysam delirmiş sayılmam değil mi? 3 gün önceye dönüyoruz... -kahvaltı sonrası- peder: bak dün gazetede okudum. bir tane şizofren çocuk varmış aynı senin gibi. onun başından geçenleri anlatıyordu. berk: nasılmış? peder: önce çok içine kapanmış , arkadaşlarıyla bağlarını koparmış. sonra takip edildiğini sanmaya başlamış. berk: bütün semptomları gösteriyorum ama beni kimse takip etmiyor. -GÜNÜMÜZ- takip ediliyorum...

-o-

düşündüm de eskiden daha süperdim ben sanki. çizim yapardım, yazı yazardım, müzük yapardım, kitap okurdum, binlerce dergi okurdum, sınıfı geçmeyi becerirdim. şimdiyse bunların hiçbirini yapamayan koca bir tembelim, emekliyim. eski niteliklerimi geri kazanmaya karar verdim ._. kararlılığım gözlerimden okunuyor olmalı.

-o-

o arasıra aklıma gelen suçlularla savaşmak için organizasyon kurma olayının işlendiği bir film izledim az önce. adı outlaw. beğenmedim. nasıl desem, ingiliz soğukluğu var filmde. bir de ne kadar doğu asya intikam filmi varsa izlemeyi kendime görev bildim.

-o-

wow. sana söyleyeceklerim var. aboneliğimi nasıl bir ay geçmeden iptal ettiğimi gördün değil mi? benim üzerimde etkin yok. kontrol bende. öptüm bye.

-o-

soldaki yeşil çizgi bir piksel kaydırdığımı ve asla kendimi affedemeyeceğimi sembolize ediyor