püritan

hayatımdaki en güzel anları, en büyük rahatlığı, sorumluluklarım beklerken yatağıma çekilip uyuyarak yaşadım. anne rahminde sarhoştum, hatırlamıyorum. ne zaman ki ertesi gün final var, ben gözlerimi dinlendiririm. ruhum bu anlarda huzur bulur. düzenli şeylere karşı hoşnutsuzluğum var. ritmi farkettiğim anda kaçmak istiyorum, solo girsin istiyorum. yoksa bir loop olacağım, şarkı bitene kadar tekrarlanacağım gibi geliyor. bu yüzdendir ki, okul, sanat, spor ve benzeri alanlarda asla başarı yakalayamadım, yakalayamam. ama iyi yaklaşırım hatta önde gidene soğuk ter döktürürüm. zannederim.

disiplin uygulandığı takdirde yararlı birşey elbet, herkese göre olup olmadığıdır tartışmaya açık olan. belli bir noktaya irade edilirse herkes başarabilir bence, zaman aralıkları değişse de. daldan dala konmaksa insanın aç gözlülüğünü doyuran, ağzına sıçayım senin conan.

conan'a neden kızdım?

sen conan'ı yazan amca git daha önce solomon kane diye bir karakter yarat. türkler git sen bu kitabı çevir. berk al o kitabı oku. berkin anlatım dili değiş. berk çıldır.

bir de conan çok özgür. baya da taşaklı. ben de isterim.

kitaptan bir cümle;

Kanaatimce, bu mekanda vahim bir hal var.

cümlenin güzelliğine bak <3