telefonuma gelen her reklam mesajı gibi onu da ilk seferde gördüm. oysa en önemli mesajlarda hep telefon uzakta olur, üç gün sonra görürüm, olaylar gelişir vesaire.
mesaj diyordu ki;
gnctrkcll'liye Wagamama'da 2. ANA YEMEK HEDIYE!
burada doğal olarak wagamamanın ne olabileceğini sorguladım. restoran olduğu belliydi ama adı wagamama olan bir yerde ne satıyorlardı acaba. en arkasında durduğum tahminim milupa sebzeli bebek püresiydi. okumaya devam ettim.
En eğlenceli noodle restoraninda, sana özel bu avantajlı.... vs.
Abi... noodle yemek ne kadar eğlenceli olabilir ki?
-dün ne yaptınız ben gittikten sonra?
-noodle yedik ÇOK EĞLENDIK!
noodle ile ilk tanışmam bundan seneler öncesine, anime izleyip büyüyünce japon olmaya ant içmiş halime denk geliyor. yurt dışından gelen hazır noodle'ı sıcak su ile hayata döndürmek suretiyle başladığım bu yolculuk plastik bardağın yarısında buram buram yüzüme vuran soğanlı ve bilimum anlam veremediğim sebzeli sıcak su buharıyla son vermiş, elimdeki paket çöplükteki haklı yerini almıştı.
anlayamıyorum zaten restoranları ve farklılık çabalarını. mc donald's ı ele alalım. oradan yemek söylememin iki sebebi var.
1. yakınımızda burger king olmaması.
2.burger king'in yemek sepetiyle anlaşması olmaması.
ve caddenin üst ucunda bulunmaları, siparişi 20 dakikada getirmeleri ve bütçeme en uygun fiyatlara sahip olmaları mc donald's a stretejik bir önem yüklüyor mahallemiz coğrafyasında.
ama yiyecekleri o kadar çöp ki... yani yok mc turko yok diyet salata, yok kahve gibi saçma alanlara yönelmeseniz? yöresel yemek istersem yapan yer bol. salata istesem o da bol. kahve istesem o en bol, elli metrede bir kahveci var artık. kahveciler = insan benzincileri.
her siparişimde de aynı şeyi söylüyorum ahah. bir adet jumbo quarter pounder menü. yemeye değer tek şey bu kaldı. bir de dondurmalar.
bunun dışında, okulu evden uzakta biri olarak söylemem gerekirse; hayatta en zevk alınan yemek ayaküstü alınan köfte ekmektir, seyyardan yenilen tavuklu pilavdır, esnaf lokantasındaki 3 çeşit yemektir. en zevksizi de yemekhane yemeğidir.
20080424
açım
telefonuma gelen her reklam mesajı gibi onu da ilk seferde gördüm. oysa en önemli mesajlarda hep telefon uzakta olur, üç gün sonra görürüm, olaylar gelişir vesaire.
mesaj diyordu ki;
gnctrkcll'liye Wagamama'da 2. ANA YEMEK HEDIYE!
burada doğal olarak wagamamanın ne olabileceğini sorguladım. restoran olduğu belliydi ama adı wagamama olan bir yerde ne satıyorlardı acaba. en arkasında durduğum tahminim milupa sebzeli bebek püresiydi. okumaya devam ettim.
En eğlenceli noodle restoraninda, sana özel bu avantajlı.... vs.
Abi... noodle yemek ne kadar eğlenceli olabilir ki?
-dün ne yaptınız ben gittikten sonra?
-noodle yedik ÇOK EĞLENDIK!
noodle ile ilk tanışmam bundan seneler öncesine, anime izleyip büyüyünce japon olmaya ant içmiş halime denk geliyor. yurt dışından gelen hazır noodle'ı sıcak su ile hayata döndürmek suretiyle başladığım bu yolculuk plastik bardağın yarısında buram buram yüzüme vuran soğanlı ve bilimum anlam veremediğim sebzeli sıcak su buharıyla son vermiş, elimdeki paket çöplükteki haklı yerini almıştı.
anlayamıyorum zaten restoranları ve farklılık çabalarını. mc donald's ı ele alalım. oradan yemek söylememin iki sebebi var.
1. yakınımızda burger king olmaması.
2.burger king'in yemek sepetiyle anlaşması olmaması.
ve caddenin üst ucunda bulunmaları, siparişi 20 dakikada getirmeleri ve bütçeme en uygun fiyatlara sahip olmaları mc donald's a stretejik bir önem yüklüyor mahallemiz coğrafyasında.
ama yiyecekleri o kadar çöp ki... yani yok mc turko yok diyet salata, yok kahve gibi saçma alanlara yönelmeseniz? yöresel yemek istersem yapan yer bol. salata istesem o da bol. kahve istesem o en bol, elli metrede bir kahveci var artık. kahveciler = insan benzincileri.
her siparişimde de aynı şeyi söylüyorum ahah. bir adet jumbo quarter pounder menü. yemeye değer tek şey bu kaldı. bir de dondurmalar.
bunun dışında, okulu evden uzakta biri olarak söylemem gerekirse; hayatta en zevk alınan yemek ayaküstü alınan köfte ekmektir, seyyardan yenilen tavuklu pilavdır, esnaf lokantasındaki 3 çeşit yemektir. en zevksizi de yemekhane yemeğidir.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
yemekhanelerde menü genellikle sadece cuma günleri çekici olur. neden bilmiyorum.
herhalde 'yarın tatil lan!' adanmışlığındandır.
bence cumaları insanların işten / okuldan kaytarmaya meyilli olmasından da olabilir.
aşçılar şöyle diyor olabilir: "bugün de 5 lira bütçemiz ve fakat 3 müşterimiz var, kıyın paraya lan getirin tavuk butlarını bakiim! az ama öz yapıcam bugün. sen de durma öyle şekerpareleri yuvarlamaya başla."
mesela..
evet evet mc do gercekten bi felaket. hele bi de yeni kahvaltilik zimbirtilar yapmislar, gordugum anda dunyanin sonu geliyor sandim.
yemek dedigin sey bu kadar dejenere edilebilir!
ahah o kadar çamur attık ama şimdi de dondumalarına sardım gece evden kaçıp soluğu orada alıyorum.
Post a Comment